در ساده ترین حالت می توان تأثیر وقایع را تابعی سهمی شکل از زمان در نظر گرفت. پیش از رسیدن به نقطه ی اوج تأثیر، روی شاخه ی بالا رونده پیش می رود، و پس از نقطه ی اوج روی شاخه ی نزولی افت پیدا می کند. هر واقعه-ای یک بازه ی تأثیر بهینه دارد که در این بازه بیشترین و بهترین تأثیر را دارد. اما این در صورتی است که «تأثیر» را تعریف عرف آن در نظر بگیریم. به عبارتی «تأثیر» را بدست آوردن تجربه-ای بدانیم که دیگران هم آن را به گونه ها و روش های مختلف بدست آورده اند. گرچه وقایع منتج به تأثیر واحد برای هر فرد می تواند منحصر به فرد و مطابق با افکار و عقاید و در نتیجه رفتارها و تصمیمات هر فرد باشد. حال شخصی به نام بنجامین همه چیز را خلاف چرخه ی طبیعت تجربه می کند، زیرا زمان در هنگام تولد او خلاف چرخش معمول خود را دارد. زمان دیگران به چرخ طبیعت می چرخد و زمان بنجامین خلاف چرخ دیگران. در پیری بچگی و در بچگی پیری راتجربه می کند.
خواهش های بیرونی و درونی در تضاد با یکدیگرند. جنگ عقل و احساس رایج در درون هر انسان، به کارزاری تمام عیار و کشنده تبدیل شده است. این جنگ صرفا برای تصمیم گیری در شاخه های درخت زندگی نیست، بلکه این بار تنه ی زندگی درگیر این جنگ نابرابر شده است. عمق دردناکی این نبرد در جمله ای نمایان می شود که بنجامین پیر اما خردسال به عشق گمشده در گوشه-ای از خاطرات فراموش شده اش، می گوید که احساس می کند زندگی دیگری را تجربه کرده اما چیزی از آن را به یاد نمی آورد.
آدمی در دوران پیری دوست دارد با نگاه به گذشته و یادآوری تجربیات تلخ و شیرین خویش آن ها را برای دیگران بازگو کند و نیز سعی می کند از عمر گذرانده ی خویش و کارهایی که انجام داده و تجربه هایی که کسب کرده راضی باشد، زیرا که معنای زندگی-اش را در آن ها باز می یابد. اما برای بنجامین قضیه فرق می کند،برای او روند مرگ به سوی متولد است. اگر از دید فردی که زندگی را معمولی تجربه کرده است، زندگی-اش را بازنگری کنیم، چه بسا فکر کنیم، آن هنگام که باید تجربه هایش مفید واقع شوند، فراموش می شوند. اما اگر بنجامین باشیم قضیه فرق می کند.« اگر بنجامین بودم چگونه وقایع و گذر زمان را حس می کردم و تجربیات را تعبیر می نمودم؟»، سوالی است که پس از دیدن بنجامین ذهنم را درگیر نمود، زیرا در فیلم صرفا وقایع روایت شد و درون وی را کمتر روشن نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر