نسخه‌ی اندروید، جلی بین 4.2 (جدیدترین سیستم عامل اندروید موجود Jelly Bean 4.2) هست که در ادامه طریقه‌ی نصب اون رو آموزش می‌دم.
نسخه‌ی بیسبند (Baseband Version) همون نسخه‌ی استاک (Stock) و یا اصلی منتشر شده با جلی بین 4.2 هست. بیسبند در واقع رابط نرم افزاری ارتباطات رادیویی گوشی مثل امواج برقراری تماس و وایرلس هست. معمولاً توی نسخه‌های جدید سعی می‌کنن با دستکاری و به روز رسانی بیسبند دریافت امواج بهتر و بیشتر بشه. هر منطقه‌ی جغرافیایی نسخه‌ی بیسبند جداگونه‌ای داره که بستگی به تجهیزات سرویس دهنده‌های اونجا داره. در مراحل بعدی طریقه‌ی نصب بیسبندهای مختلف رو توضیح خواهم داد. اگر شما هم کنجکاو هستید که معنی اون حروف رو بدونید در ادامه توضیحات‌اش رو می‌تونید بخوونید و در غیر این صورت پاراگراف بعدی رو رد کنید!
فرمت کلی اون به صورت جداگونه I9250-XX-L-H-1 هست که ابتدا مدل نکسوس رو می‌نویسه که برای من I9250 هست. بعد از اون منطقه‌ای رو می‌نویسه که بیسبند متعلق به اون هست و برای من با XX مشخص شده و متعلق به اروپا هست. مناطق دیگه با حروف دیگه‌ای مثل AD برای استرالیاٰ و KR برای کره مشخص می‌شن. حرف بعدی نشون دهنده‌ی سال انتشار هست که برای من با حرف L نشون داده شده و متعلق به سال 2012 هست (سال 2011 با K نشون داده می‌شه). حرف بعدی که H هست ماه انتشار رو نشون می‌ده و عدد آخر نسخه‌ی بیسبند رو مشخص می‌کنه که برای من 1 هست.
کرنل (Kernel) و یا هسته‌ی اصلی پردازش‌گر نقش بسیار مهمی رو در کارایی گوشی داره. کرنل‌های استاک معمولاً مصرف باتری بسیار بالایی دارن به همین دلیل توصیه می‌شه از کرنل‌های دست ساز! و به عبارتی کرنل‌هایی که توسعه دهنده‌های معروف (Developer) منتشر می‌کنن استفاده بشه. من هم از یک کرنل شخصی سازی شده (Customized) استفاده کردم. که طریقه‌ی نصب کرنل‌های مختلف رو هم در مراحل بعدی توضیح می‌دم. کرنل کنترل کننده‌ی نحوه‌ی اجرای برنامه‌ها و همین طور کارایی وایرلس و ترکیب رنگ صفحه‌ی گوشی هست. کرنل‌های مختلف امکانات مختلفی رو دارن و هر کدوم تاثیر زیادی در کارایی کلی گوشی داره که می‌توونه کیفیت کار با گوشی رو تا حد خیلی خوب بالا ببره و یا تا حد خرابی گوشی پیش ببره!
در نهایت شماره‌ی ساخت (Build Number) توی اطلاعات گوشی مشخص شده که برای هر نسخه از سیستم عامل اندرویدٰ شرکت گوگل یک شماره‌ی خاص رو اختصاص می‌ده. شماره‌ای که توی شکل می‌بینید مربوط هست به نسخه‌ی 4.2 جلی بین.
سیستم عامل اندروید؛ مزایا و معایب
همون طور که می‌دونید اندروید یک سیستم عمال منبع باز (Open Source) هست به همین دلیل هر بار که گوگل نسخه‌ی جدیدی رو منتشر می‌کنه توسعه دهنده‌ها دست به کار می‌شن و سیستم عامل رو مطابق سلیقه و میل خودشون دستکاری می‌کنن که به این سیستم عامل‌ها رام‌های شخصی سازی شده (Customized ROM) گفته می‌شه. توسعه دهنده‌ها معمولاً سعی می‌کنن کمبودهای رام استاک رو برطرف کنن. به عنوان مثال از این کمبودها می‌شه به در دسترس نبودن بعضی تنظیماتٰ، مصرف بالای باتری و عدم امکان تغییر ظاهر اندروید اشاره کرد. البته این دستکاری در سیستم عامل همیشه ممکن هست نتیجه‌ی مفیدی نداشته باشه و معمولاً هم دارای باگ (Bug) هستن. به همین خاطر کاربران عادی معمولاً تمایل دارند که رام‌های نزدیک به استاک رو نصب کنند. منظور از نزدیک این هست که کم‌ترین دستکاری در سیستم عامل صورت گرفته باشه.
حالا ممکن هست این سؤال پیش بیاد که چرا اصلاً باید نیاز باشه که سیستم عامل رو دستکاری کرد؟ جواب این هست که این یک موضوع کاملاً شخصی هست و به نیاز شما از گوشیبرمی‌گرده. اگر شما جزو اون دسته از افرادی هستین که مشکلی با مصرف بالای باتری گوشی و صدای ضعیف (زنگ گوشی و آلارم و اسپیکر و ...) اون ندارن و همین طور میل ندارید که رابط کاربری اون رو مطابق سلیقه‌ی خودتون تغییر بدید پس نیازی به دستکاری سیستم ندارید! اما اگر حس می‌کنید گوشی‌تون یه سری چیزها کم داره و انتظار بیشتری از اون دارید پس در ادامه همراه من باشید تا حداقل دست‌کاری‌ها رو انجام بدید.
اولین کاری که باید انجام بدیم نصب اندروید 4.2 هست. اینجا من نحوه‌ی نصب 4.2 استاک رو بررسی می‌کنم و بعد از اون حداقل دستکاری رو توضیح خواهم داد. قبل از هر چیزی باید بگم که با این کار تمام اطلاعات روی گوشی شما پاک می‌شه. پس حتما قبل‌اش نسخه پشتیبان تهیه کنید. هم nandroid و هم titanium backup (آخر این پست و در قسمت نرم افزارها نحوه‌ی تهیه‌ی پشتیبان به کمک titanium backup رو توضیح دادم و برای گرفتن پشتیبان به روش nandroid باید از یک حالت recovery مثل TWRP و یا CWM استفاده کنید که در قسمت روت (root) کردن در مورد TWRP توضیحاتی دادم). مرسوم هست که هر جا در مورد دستکاری گوشی توضیحاتی داده می‌شه قبل‌اش تذکر می‌دن که نگارنده هیچ مسئولیتی رو در قبال پیش اومدن مشکل برای گوشی به عهده نمی‌گیره! من تموم این کارهایی رو که در ادامه توضیح می‌دم برای خودم بدون کوچک‌ترین مشکلی انجام دادم. البته اگر مشکلی برای شما پیش اومد می‌تونین با من مطرح کنین تا راهنمائی‌تون کنم.
نصب اندروید 4.2 استاک
توی توضیحات این قسمت من فرض کردم که هیچ دستکاری روی گوشی انجام نشده. در واقع انگار که گوشی همین الان خریده شده و می‌خواین اندروید اون رو از نسخه‌ی 4.1 به آخرین نسخه ارتقاء بدین.
اولین کار دانلود ایمیج سیستم عامل هست که خود گوگل منتشر کرده که می‌تونید تمام نسخه‌های اندروید متعلق به نکسوس رو از
اینجا ببینید. اندروید جلی بین 4.2 رو از این
لینک دانلود کنید. بد نیست یه توضیح مختصر در مورد نسخه‌های مختلفی که برای نکسوس هست بدم. سه اصطلاح هست که برای سه مدل نکسوس به کاری می‌ره: maguro، toro و toroplus. مدلی که توی ایران به فروش می‌رسه maguro هست که مدل بین المللی نکسوس هست. مدل toro به طور مخصوص برای Verizon و toroplus به طور ویژه برای Sprint تولید می‌شه و تا حدودی سخت افزارهاشون با maguro متفاوت هست.
بعد از این که این ایمیج رو دانلود کردید نوبت می‌رسه به نصب درایورهای و مهم‌تر از همه ADB و FASTBOOT روی ویندوز. (اگر قبلاً این کارها رو کردید و روی سیستم‌تون دارید این قسمت رو رد کنید و یک سر به قسمت نصب رام برید).
اولین چیزی که نیاز دارید نصب
Android SDK هست که به همراه اون همه‌ی ابزارهای مورد نیاز برای دستکاری گوشی رو داره. آخرین نسخه‌ی اون رو برای ویندوز از
اینجا دانلود کنید. برای این که بتونید این برنامه رو نصب کنید باید جاوا رو روی سیستم‌تون داشته باشید که اگر ندارید می‌توونید آخرین نسخه رو از
اینجا دانلود و نصب کنید. بعد از دانلود SDKٰ، فایل رو اجرا و نصب‌اش کنید. بعد از این که نصب شد به فولدری که نصب کردید برید و فایل SDK Manager رو اجرا کنید. وقتی که کامل لود شد
فقط گزینه‌های زیر رو برای نصب انتخاب کنید:
*Android SDK Tools
*Android SDK Platform Tools
*Google USB Driver Package (آخرین نسخه رو انتخاب کنید)
حالا همه چی برای شروع عملیات نصب آماده‌ست. اول توی گوشی‌تون اگر developer options رو فعال نکردین، از settings به قسمتdeveloper options برید و از اونجا اون رو on کنید و همینطور USB debugging رو تیک بزنید. مثل شکل زیر:
حالا گوشی‌تون رو با کابل USB به کامپیوتر متصل کنید و منتظر بشید که درایورهای لازم نصب بشه. یادتون باشه که تا آخرین مرحله کابل رو از سیستم جدا نکنید. بعد از این که این کار انجام شد برای اطمینان از صحت نصب درایورها به my computer رفته و ببینید که galaxy nexus مثل شکل زیر اضافه شده:
حالا باید گوشی رو آنلاک کنید ( اگر قبلاً این کار رو کردید می‌توونید به مرحله‌ی بعد برید). به این منظور باید گوشی‌تون رو به حالت فست‌بوت (fastboot) ببرید. دو راه برای این کار هست. راه اول از طریق خود گوشی هست. اول گوشی رو خاموش کنید (با نگه داشتن دکمه‌ی پاور و بعد انتخاب گزینه‌ی power off) و بعد که خاموش شد دو دکمه‌ی تنظیم صدا(کم و زیاد کردن صدا) رو از سمت چپ گوشی، همزمان بگیرید و بعد دکمه‌ی پاور رو از سمت راست گوشی فشار بدین و نگه دارین. هر دکمه سه دکمه رو تا زمانی که وارد فست بوت نشده نگه دارین. راه دوم که خیلی ساده‌تر هست استفاده از ADB هست. برای برقرار کردن ADB که بعدها هم خیلی باهاش کار دارین اول فایل‌های مورد نیاز رو از
اینجا دانلود کنین. بعد که دانلود شد توی c:/android اکسترکت‌اش کنید (اگر این فولدر رو ندارین ایجادش کنین). حالا وارد این فولدر بشین و کلید شیفت رو نگه داشته و راست کلیک کنید. بعد روی open command window here کلیک کنید. مثل شکل زیر:
یک پنجره کامند باز می‌شه. برای این که مطمئن بشید گزینه‌ی USB debugging رو فعال کردین توی کامند دستور زیر رو بنویسین:
adb devices
اگر یه شماره سریال زیر این دستور اومد یعنی همه‌ی کارها رو تا الان درست انجام دادید. بعد از این که مطمئن شدین که همه چی درست هست دستور زیر رو برای رفتن به حالت فست‌بوت بنویسید:
adb reboot bootloader
شکل زیر این دو تا دستور رو نشون می‌ده:
حواس‌تون باشه که این پنجره رو تا آخرین مرحله نبندین چون خیلی به‌اش نیاز داریم.
توصیه می‌کنم عادت کنید از این روش بیشتر کارها رو انجام بدید همه راحت‌تر هست و هم ضریب اشتباه پایین‌تر. البته از اون جا که همه‌ی دست‌کاری‌ها رو از اینجا انجام می‌دید حتما یاد بگیرین که از این روش استفاده کنین.
حالا که وارد فست‌بوت شدین بخش اعظم کار انجام شدهٰ فقط می‌مونه چند تا دستور اجرا کنید تا به دنیای منبع باز گام بذارید!
فست‌بوت رو توی شکل زیر می‌تونین ببینین:
حالا از توی پنجره‌ی کامند روی کامپیوتر دستور زیر رو تایپ کنید تا گوشی آنلاک بشه:
fasboot oem unlcok
که وقتی این رو تایپ کنید بعد از چند ثانیه این سؤال رو ازتون می‌پرسه:
اگه تائید کنین تمام اطلاعات گوشی پاک می‌شه (به همین دلیل نسخه‌ی پشتیبان رو توصیه کردم) و بعد گوشی آنلاک می‌شه اگر نه که خوب اصلا چرا تا اینجای کار اومدین! ورود شما به غار خرگوش اندروید رو تبریک می‌گم! حالا دستور زیر رو وارد کنید تا بعد از این عملیات، بوت‌لودر به‌هنگام بشه:
fastboot reboot-bootloader
گوشی‌تون رو به همین حالت بگذارید بمونه و مراحل زیر رو روی کامپیوتر برای نصب اندروید 4.2 انجام بدید:
فایل اندروید 4.2 رو که اول دانلود کردید و اسم‌اش در حالت پیش فرض yakju-jop40c-factory-267d243c.tar هست رو توی یک فولدر دلخواه کپی کنید و اونجا اکسترکت کنید که فایلی به همین اسم منتها بدون فرمت رو ایجاد می‌کنه. مثل شکل زیر:
فایل فشرده رو پاک کنید و فرمت فایل بدون فرمت رو tar کنین (روی فایل راست کلیک کرده و گزینه‌ی rename رو انتخاب کنین و بعد آخر انتهای اسم فایل، tar. رو اضافه کنید) و دوباره اکسترکت کنید. مثل شکل زیر:
حالا می‌توونید فایل فشرده رو هم پاک کنین چون تموم فایل‌های مورد نیاز توی اون فولدر هست. حالا برید توی اون فولدر و فایل image-yakju-jop40c.zip رو هم اکسترکت کنید. حالا باید شش فایل با فرمت img داشته باشید. مثل شکل زیر:
فقط همون شش فایل با فرمت img رو کپی کنید و به همون فولدر معروف c:/android منتقل کنید. حالا فولدر اندروید باید مثل شکل زیر شده باشه:
حالا نوبت می‌رسه به آخرین مرحله برای نصب رام که باید 8 دستور زیر رو به ترتیب وارد کنین:
1- fastboot flash bootloader bootloader-maguro-primelc03.img
2- fastboot reboot-bootloader
3- fastboot flash radio radio-maguro-i9250xxlh1.img
4- fastboot flash system system.img
5- fastboot flash userdata userdata.img
6- fastboot flash boot boot.img
7- fastboot flash recovery recovery.img
8- fastboot erase cache
تبریک می‌گم شما با موفقیت اندروید 4.2 رو نصب کردین، به همین سادگی!
الان گوشی شما اندروید استاک 4.2 رو داره. از اینجا به بعد شما دو راه دارین. اول اینکه گوشی رو دوباره لاک کنید و هیچ تغییر دیگه‌ای روی سیستم عمل انجام ندین و یا این که گوشی رو root کنید و به دستکاری سیستم عامل‌تون ادامه بدین. بذارید برای این که بهتر بتونین این تصمیم رو بگیرین کمی کمک‌تون کنم.
محدودیت رام استاک این هست که شما توی فایل‌های سیستمی هیچ تغییری نمی‌تونین بدین. به عبارتی شما نمی‌تونین از برنامه‌هایی استفاده کنین که نیاز به دسترسی سیستمی داشته باشن (مثل titanium backup، proxydroid، luckypatcher و trickster MOD). علاوه بر این نمی‌تونین هیچ تغییری توی ظاهر رابط کاربری اون بدین. علاوه بر این مصرف باتری اون مقداری بالا هست. البته به نسبت این که می‌شه با دستکاری سیستم مصرف باتری رو کاهش داد این موضوع رو مطرح می‌کنم. پس اگر شما استفاده‌ای از برنامه‌های خاص که نیاز به دسترسی سیستمی دارن، نمی‌کنین و همین طور از رابط کاربری اون راضی هستین و نیازی نمی‌بینین که تغییری توی اون بدین و مصرف باتری بالای اون هم اذیت‌تون نمی‌کنه، پس لزومی نداره که از رام‌های شخصی سازی شده استفاده کنید. و می‌توونین گوشی‌تون رو با دستور زیر لاک کنید و به زندگی‌تون ادامه بدید تا وقتی که آپدیت جدیدی برای اون بیاد:
fastboot oem lock
fastboot reboot
حالا بگذارید تا به صورت کامل گوشی بیاد که چون بار اولی هست که بعد از نصب رام چدید گوشی بوت می‌شه مقداری طول می‌کشه. بعد از این که کامل بالا اومد، تنظیمات اولیه رو انجام بدین تا گوشی وارد صفحه‌ی هوم اسکرین بشه و تمام.
در مقابل اگر احساس می‌کنید رام استاک نیازهای شما رو برآورده نمی‌کنه پس در ادامه همراه من باشید تا طریقه‌ی دستکاری اندروید رو براتون توضیح بدم. برای این که روند نصب اندروید 4.2 کامل بشه دستور زیر رو وارد کنید و منتظر بشید تا گوشی به طور کامل بالا بیاد و بعد تنظیمات اولیه رو انجام بدین:
fastboot reboot
قبل از این که وارد ادامه‌ی روند کار بشیم قبل‌اش بد نیست مروری کنیم روی کارهایی که قرار هست انجام بشه. با دو تا اصطلاح اینجا سر و کار داریم: root و odex/de-odex .
اگر لینوکسی باشید حتما با دستور su آشنایی دارین، روت (root) کردن هم دقیقاً به همین معناست یعنی این که کاربر اجازه‌ی دسترسی به همه‌ی فایل‌های سیستمی رو داره. به عبارتی وقتی اندروید رو روت می‌کنید یعنی می‌توونید هر کاری که دل‌تون بخواد توی اون انجام بدید و هر طوری که دوست دارید فایل‌های سیستمی رو تغییر بدید حتا می‌تونید به طور کامل از کار بندازیدش!
odex کمی پیچیده‌تر از روت هست. اول این که تمام قسمت‌های اندروید از رابط کاربری اون گرفته تا تک تک برنامه‌های سیستمی مثل تنظیمات و شماره‌گیر (dialer) یک سری فایل‌ها با فرمت apk هستند. در واقع هر وقت کاربر کاری رو توی گوشی انجام می‌ده یک فایل با فرمت apk اجرا می‌شه. علاوه بر این، برای هر کدوم از این فایل‌ها یک فایل با فرمت odex وجود داره که شامل تنظیمات اون برنامهی به خصوص هست. از تنظیمات رابط کاربری‌اش گرفته تا نحوه‌ی عملکردش. در حالت استاک کاربر به این فایل‌های odex دسترسی نداره و به همین علت هست که نمی‌شه هیچ تغییری توی رابط کاربری اون داد. رام‌های استاک به اصطلاح odexed هستند. بنابراین برای دستکاری سیستم عامل باید این فایل‌ها دستکاری بشن و به اصطلاح سیستم عامل باید de-odex بشه که به این نوع رام‌ها deodexed گفته می‌شه. پس برای دستکاری رابط کاربری اندروید باید اون رو deodex کرد.
بنابراین تغییرات در اندروید توی دو سطح قابل انجام هست؛ root و بعد deodex. با روت کردن شما اجازه دارید نحوه‌ی کار برنامه‌ها و فایل‌های سیستمی رو تغییر بدین و با deodex کردن شما قادر به تغییر ظاهر رابط کاربری اون هستید.
با توجه به این که هنوز دستورالعمل کاملی برای deodex کردن اندروید 4.2 داده نشده و نمی‌شه تمام قسمت‌های سیستم عامل رو دستکاری کرددر ادامه فقط نحوه‌ی روت کردن رو آموزش می دم و نحوه‌ی deodex کردن رو می‌ذارم برای وقتی که امکان انجام اون وجود داشت. البته اندروید 4.1 رو می‌شه به طور کامل deodex کرد اما خوب موضوع این پست نیست و با یه جستجوی کوچیک می‌تونید نحوه‌ی اون رو پیدا کنین.
root کردن
با کارهایی که تا الان انجام دادیم، گوشی آنلاک شده اما روت (root) نیست. همون‌طور که گفتم اولین مرحله برای آغاز شخصی سازی اندروید روت کردن. برای این کار باید اول developer options رو فعال کنید. توی اندروید 4.2 این گزینه جزو منوهای پنهان هست برای این که اون رو فعال کنید وارد settings بشید و بعد about phone رو انتخاب کنید. آخر صفحه‌ی about phone نوشته شده build number که باید 7 بار روی اون بزنید. سه بار که اون رو لمس کنید می‌نویسه که 4 بار دیگه تا فعال کردن گزینه‌های توسعه دهنده باقی مونده. بعد از این که 7 بار تموم شد به settings برگردید و حالا بالای گزینه‌ی about phone گزینه‌ی developer options فعال شده. وارد اون بشید و مطابق شکلی که اول این پست به‌تون نشون دادم developer options رو on کنید و تیک مربوط به USB debugging رو فعال کنید. حالا به settings برگردید و از توی قسمت security تیک مربوط به unknown sources رو هم فعال کنید تا بتونید فایل‌های apk رو هم نصب کنید.
بعد از این، برای روت کردن گوشی فقط کافی هست که فایل برنامهی سوپرسو رو از اینجا و ریکاوری TWRP رو از اینجا دانلود کنید و بعد این‌ها رو نصب کنید. حالا لابد می‌پرسین که چطور می‌شه این فایل‌ها رو نصب کرد؟ خوب خیلی ساده هست. بعد از این که دانلود این فایل‌ها تموم شد اول فایل فشرده‌ی سوپرسو رو به گوشی‌تون منتقل کنید (چون گوشیبه کامپیوتر وصل هست فقط کافیه از my computer به گلکسی نکسوس برید و اون رو اونجا کپی کنین). من همیشه فایل‌ها رو توی فولدر download که به صورت پیش فرض هست، کپی می‌کنم. بهتر هست که توی یک فولدر مشخص اون رو کپی کنید که بعدها دسترسی به‌اش براتون راحت باشه. فایل twrp.img رو که دانلود کردید توی فولدر c:/android روی کامپیوتر کپی کنید (کنار همون فایل‌های با فرمت img که قبلا کپی کرده بودین).
حالا که فایل رو کپی کردید طبق یکی از دو تا روشی که قبلاً توضیح دادم به حالت فست‌بوت برید. یک بار دیگه دستور ADB اون رو براتون می‌نویسم که تاکیدی کرده باشم بر استفاده از این روش:
adb reboot bootloader
بعد از این که وارد فست بوت شدید حالا از توی کامپیوتر و توی پنجره‌ی کامندی که از قبل باز گذاشته بودین و تاکید کرده بودم که این پنجره رو نبندین تا آخر کار، دستور زیر رو اجرا کنید:
fastboot flash recovery twrp.img
بعد از این که پیام نصب موفق توی پنجره‌ی کامند اومد، از روی گوشی به کمک دکمه‌ی کم کردن صدا از سمت چپ گوشی، حالت ریکاوری مود رو انتخاب کنید (در حالت پیش فرض دو بار که این دکمه رو فشار بدید به حالت recovery mode می‌رسید). حالا دکمه‌ی پاور رو فشار بدید و منتظر بشید تا وارد ریکاوری مود بشه. محیط‌اش مثل شکل زیر هست:
این ریکاوری بهتر از CWM هست و توصیه می‌کنم از این استفاده کنید. چون علاوه بر این که open script هست، از نظر لمسی هم بهتر از CWM عمل می‌کنه. حالا که وارد حالت recovery شدین install رو انتخاب کنید و بعد فولدری رو که فایل سوپرسو رو اونجا کپی کردین، انتخاب کنین. و فایل سوپرسو رو انتخاب کنین و با کشیدن اون پیکان آبی رنگی که سمت چپ و پایین صفحه هست و جلوی اون نوشته swipe to confirm flash، به سمت راست منتظر بشید تا عملیات فلش کردن اون تموم بشه. بعد که تموم شد reboot system رو انتخاب کنید و منتظر بشید تا اندروید بالا بیاد. تبریک می‌گم شما اندروید رو با موفقیت روت کردین.
بد نیست حالا که این حالت ریکاوری رو توضیح دادم در مورد گرفتن پشتیبان nandroid هم توضیح بدم. از گزینه‌ی backup می‌توونید برای این منظور استفاده کنید. این گزینه یک فایل فشرده از تمام فایل‌های روی گوشی‌تون تهیه می‌کنه که می‌تونین با کپی کردن اون روی یک هارد دیگه همیشه یک نسخه‌ی پشتیبان از گوشی‌تون در حالت فعلی‌اش داشته باشین. این پشتیبان برای وقت‌هایی که قصد دارین گوشی‌تون رو دستکاری کنین و ممکن هست به مشکل بربخوره، بسیار کاربردی هست. دقیقاً مثل حالت system restore توی ویندوز عمل می‌کنه که کامپیوتر رو به حالت قبلی برمی‌گردونه.
استفاده از Kernel های شخصی سازی شده:
مشکل اصلی رام استاک 4.2 مصرف بالای باتری هست که یکی از دلایل اصلی‌اش این هست که هیچ وقت به حالت deep sleep نمی‌ره، حتا وقت‌هایی هم که از گوشی هیچ استفاده‌ای نمی‌کنین. برای رفع این مشکل گوگل هنوز آپدیتی ارائه نکرده. تا اون موقع باید از کرنل‌های شخصی سازی شده استفاده کرد. بهترین کرنلی که برای اندروید 4.2 پیدا کردم کرنل AK هست که آخرین ورژن‌اش رو می‌تونین از اینجا دانلود کنید (دنبال آخرین ورژن برای اندروید 4.2 بگردین). نصب اون هم دقیقاً مثل نصب برنامهی سوپرسو هست که قبلاً توضیح دادم. اول فایل رو روی گوشی منتقل می‌کنین، بعد به حالت recovery میرین و از اونجا نصب‌اش می‌کنین. تنها نکته‌ای وجود داره این هست که بعد از تموم شدن فلش و قبل از این که reboot system رو انتخاب کنین گزینه‌ی کناری‌اش رو که clear dalvik/cache هست رو انتخاب کنید بعد reboot system را بزنید.
برنامه‌های ضروری:
یک سری برنامه‌ها هست که توصیه می‌کنم اون‌ها رو نصب کنید. بیشتر اوقات برنامه‌هایی که توی مارکت پولی هستند و نمی‌شه اون‌ها رو از اونجا نصب کرد رو از این سایت دانلود می‌کنم.
busybox: این برنامه برای اجرای یک سری برنامه‌ها از جمله titanium backup لازم هست. بعد از این که نصب‌اش کردین. اون رو اجرا کنید و منتظر باشید تا به طور کامل load بشه و به 100٪ برسه. بعد install رو انتخاب کنید و توی مرحله‌ی بعد smart install رو انتخاب کنید.
titanium backup root: این برنامه همون طور که از اسم‌اش مشخص هست برای گرفتن پشتیبان از سیستم عامل هست. بهترین استفاده‌ی این برنامه برای زمانی هست که شما قصد دارین رام رو عوض کنین. باید توجه کنید که برای استفاده از این برنامه حتما باید اندروید روت شده باشه و همین طور برنامهی busybox نصب شده باشه. بهترین راه برای این که موقع عوض کردم رام مشکلی براتون پیش نیاد این هست که به یکی از دو روش زیر عمل کنین:
منتظر بشین تا برنامه کامل بالا بیاد مثل شکل زیر حالت اول بشه. بعد روی قسمتی که روی شکل سمت چپ مشخص کردم بزنید. بعد دنبال گزینه‌ای که با 2 روی شکل مشخص شده بزنید تا نسخه‌ی پشتبان رو تهیه کنه. بعد که رام رو عوض کردید این برنامه رو دوباره نصب می‌کنین و این بار وقتی وارد صفحه‌ی دوم شدین دنبال گزینه‌ای که روی شکل با 3 نشون دادم می‌گردین و بعد تموم برنامه‌هایی که روی رام قبلی‌تون داشتیم به همراه تمام تنظیمات از جمله save هایی که توی بازی‌ها داشتین و یا همه تنظیمات برمی‌گردن.
این روش برای حالتی مناسب هست که شما نمی‌خواین کل گوشی رو پاک کنید و صرفاً می‌خواین رام رو عوض کنید. اما اگر بخواین مثل روش نصب اندروید 4.2 استاک که توضیح دادم عمل کنین و کل گوشی پاک بشه مناسب نیست. بهترین روش برای این کار این هست که وقتی وارد صفحه‌ی دوم شدین گزینه‌ای که با 2 روی شکل زیر مشخص شده رو انتخاب کنید:
به این ترتیب یه فایل به صورت فشرده از تمام برنامه‌ها به همراه تمام تنظیمات‌شون گرفته می‌شه. می‌شه این فایل رو از روی گوشی به کامپیوتر منتقل کرد و بعد عملیات نصب رو انجام داد و بعد از این که تموم شد اون رو دوباره به گوشی منتقل و با استفاده از حالت recovery اون رو فلش کنید. که روش فلش کردن دقیقا مثل روشی هست که برای فایل سوپرسو توی بخش روت توضیح دادم. فقط باید حتما به این نکته توجه کنید که حتما اندوریدتون باید روت باشه تا تنظیمات برنامه‌ها به حالت اول برگرده.
air dorid: این برنامه مثل یک شبیه ساز عمل می‌کنه. در واقع این امکان رو به‌تون می‌ده که همه کارهایی که باگوشی می‌کنید رو از روی کامپیوتر انجام بدین. وقتی برنامه رو اجرا کنید یک IP و پسورد به‌تون می‌ده که توی یه browser مثلا کروم IP رو وارد می‌کنین و وقتی رمز خواست رمز رو از توی برنامه وارد می‌کنین. در نهایت محیط‌اش مثل شکل زیر می‌شه:
Gesture search و gesture bar: این دو تا برنامه در واقع با هم کار می‌کنن و کارای اون مثل سرچ خود گوگل هست منتها برای اجرای برنامه‌های و فایل‌های روی گوشی عمل می‌کنه.
Catch Notes: این برنامه خیلی کاربردی برای درست کردن لیست و یادداشت و یادآور و ... هست.
DroidWall: یه فایروال هست برای گوشی و اینامکان رو می‌ده که اتصال برنامه‌ها به اینترنت، چه از طریق wifi و چه gprs رو کنترل کنین.
DioDict: یه دیکشنری خیلی عالی که امکان نصب انواع مختلف دیکشنری (longman، oxford و ...) رو می‌ده. در واقع خودش یه برنامهی پایه هست و اجازه می‌ده که دیتابیس متعلق به دیکشنری‌های مختلف رو نصب کنید. تقریبا مثل babylon روی کامپیوتر هست. بار اول که برنامه رو اجرا می‌کنن ازتون می‌خواد که یه دیکشنری که خودش پیشنهاد می‌کنه رو نصب کنید که حدود 200 مگ هست. بهتر هست که وقتی اولین بار اجراش می‌کنین به اینترنت پرسرعت وصل باشید.
Root Explorer: این برنامه علاوه بر این امکان مدیریت فایل‌های روی گوشی رو می‌ده اجازه‌ی دستکاری فایل‌های سیستمی رو به صورت دستی می‌ده. یعنی خودتون می‌تونین در صورت نیاز فایل‌های سیستمی رو از روی گوشی تغییر بدین.
GooManager: این برنامه برای فلش کردن ROM و Mod و Kernel و غیره هست. مزیت اصلی‌اش این هست که خیلی از توسعه دهنده‌ها روی سایت این برنامه فایل‌های مربوط به رام‌های خودشون رو می‌ذارن و به همین دلیل به کمک این برنامه به همه‌ی اون فایل دسترسی دارین.
MultiLing Keyboard: این برنامه یه کیبرد هست که امکانات خیلی زیادی رو در اختیارتون می‌ذاره. بهترین برنامه‌ای هست که از تایپ فارسی هم پشتیبانی می‌کنه. دیکشنری فارسی‌اش یکی از بهترین امکانات این نرم افزار هست.
Trickster MOD: این برنامه بسیار کاربردی برای تغییر تنظیمات کرنل هست. همینطور نحوه‌ی کارکرد cpu رو نشون می‌ده.
توی پست‌های بعدی نرم‌افزارهای بیشتری رو معرفی خواهم کرد.
.jpg)
